Safety first!

Tips voor als je auto wilt gaan rijden in Zuid-Afrika:

- Oefen eerst met lopend deelnemen aan het verkeer. Stap niet in de auto voordat je dat onder de knie hebt.
- Onthoud: Groen licht betekent niet direct dat je voorrang hebt. Er zijn er altijd meer die groen hebben dus wees gewaarschuwd.
- Links. Kies altijd links. Behalve als je in je auto wilt stappen. Ga dan voor rechts.
- Heb je een lekke band op de snelweg? Stop niet!
- 's avonds mag je de stoplichten negeren. Ga niet onnodig staan wachten. Dat is wachten op mensen die je geld of auto willen lenen.
- Wees bedacht op het feit dat je in de bergen rijdt (Lees: hellingproef)

Ja, ik denk dat dit wel zo'n beetje de belangrijkste tips zijn. Maar het is wel zeer aan te raden om lekker rond te gaan touren. Er is hier zoveel te zien! Dit weekend heb ik ruim 300 km gereden. Veel gezien en genoten van de airco ('t was 35 graden de afgelopen dagen). Ik , ben naar de Tafelberg geweest, Ben het hele schiereiland rondgecrosst en heb een stuk van de kustroute gereden. Echt prachtig. Ik heb deze keer wat foto's toegevoegd zodat jullie kunnen meegenieten.

Ik moet zeggen dat ik ondertussen al wel een aantal keer bang ben geweest. Vorige week was ik het zat dat ik zo weinig kanten op kon en dat ik niet alleen op pad kon. Ik had besloten om naar het dorp zo'n 7 km verderop te lopen. Alleen verdwaalde ik een beetje. Voor ik het wist liep ik midden in een township. Door al die ongure types was ik blij dat ik de snelweg zag. Ik ben daar maar langs gaan lopen tot ik een herkenbaar punt ontdekte. Nee, niet voor herhaling vatbaar. Ik denk dat het je een keer moet gebeuren. Nu weet ik zeker dat het me niet nog een keer gebeurd. Nou ja, eigenlijk is het me nog een keer gebeurd maar toen waren we met meerderen. Maar dat verhaal zal ik jullie besparen. Thuis voel ik me we wel behoorlijk veilig. Het kost me dan ook zeker 3 min. om binnen te komen. Eerst drie hekken door en dan nog twee deuren. We hebben het dan dus over 5 sloten (en dan reken ik het hek om de tuin niet mee). Nouja, beter zo dan dat iedereen zo binnen kan lopen toch?

Mijn agenda zit constant stampvol. Elke minuut is gevuld. Of met werk, of met leuke dingen. En het bevalt me zeer goed. Ik trek veel op met een groep van de kerk. We zien elkaar zo'n 4x per week om leuke dingen te doen. Wat hier niet ongebruikelijk is. Ook op het werk hoef ik me niet te vervelen. Zo ben ik naast de counselsessies druk met het schrijven van een verbeterplan voor de organisatie. Ik heb zo ontzettend veel (nederlandse) ideeën en verbeterpunten. Ik denk dat ik hier wat langer zal moeten blijven om alles erdoor te krijgen :)

De verhalen die ik hier hoor blijven schrijnend. Wat me opvalt is dat deze zwarte meiden/vrouwen echt onwijs sterk zijn en zich niet laten kennen. Ik denk dat ze geen andere keuze hebben. Ze moeten wel sterk zijn om te overleven. Maar het is naar om te zien dat er bij veel van de vouwen totaal geen gezichtsuitdrukking te zien is en dat ze de situatie maar wegstoppen omdat ze er niet mee kunnen dealen. Het liefst zou je ze helpen maar dat kan niet. Dat is iets waar ik de afgelopen weken ook regelmatig tegen aan ben gelopen. Ik wil mensen graag helpen. Nu is het makkelijk om te zeggen dat het in het leven niet om geld draait (helemaal mee eens overigens) maar je hebt wel geld nodig om te leven. Het probleem is dat je hier niet zomaar iemand geld kan geven. En ik wacht nog steeds op de dag dat ik iemand voorbij kan lopen zonder iets te geven en zonder me schuldig te voelen. Aan de ene kant zou dat makkelijk zijn. Aan de andere kant zou ik niet met mezelf kunnen leven als ik het zou negeren.

Het meisje waar ik in mijn vorige blog over schreef heeft een abortus laten doen. Het was een zeer traumatische ervaring voor haar omdat ze alles heeft gezien. Gelukkig is zij één van de weinige die na de abortus nog contact blijft houden voor post-abortus counseling.