Goed nieuws!

De tijd gaat steeds sneller. Langzaam maar zeker ben ik naar een afronding van mijn periode bij Choices aan het werken. Over ruim 5 weken zit ik weer in het vliegtuig richting huis. Wat houdt die afronding in? Nou, dat ik heel druk ben op het moment om alles op tijd af te krijgen (verslagen en verbeterplannen). Ik weet niet of het alleen voor mijn gevoel is of dat het echt zo is, maar het lijkt wat rustiger te zijn bij Choices deze maand. Ook al verschilt dat ook echt weer per dag. En elke dag opnieuw sta ik weer versteld van de verhalen die de cliënten met zich meebrengen. Ik kom echt van alles tegen. Zo was er vorige week een meisje die begin april naar de dokter was geweest waar ze erachter kwam dat ze 7 weken zwanger was. Vorige week (dus 6 weken later) kwam ze bij Choices omdat ze een abortus wilde laten plegen. Ik heb het vast en zeker al een keer eerder genoemd maar in principe doen ze in het ziekenhuis alleen abortussen tot 12 weken. Ze was dus te ver in haar zwangerschap voor een abortus. Toen ik haar dit uitlegde en haar vervolgens vroeg waarom ze nu pas naar Choices was gekomen antwoordde ze dat ze er niet over had willen nadenken. Opvallend genoeg kom ik dit regelmatig tegen. Cliënten die hun kop in het zand steken en hopen dat het vanzelf weer overgaat als je het negeert. We hebben hier modellen van hoe groot de baby is, die we (afhankelijk van de cliënt en situatie) laten zien. Toen ik het model van een baby bij 12 weken zwangerschap liet zien (dat is een baby met alles erop en eraan), leek ze voor het eerst te realiseren dat ze te maken had met een levend wezentje en niet een klompje cellen. Naar mijn mening kun je als objectieve counselor niet manipuleren maar een counselor moet wel transparant zijn. De cliënt moet alle informatie hebben voordat ze kan beslissen. Ik denk dat veel van de cliënten het zien als ‘een zwangerschap’ en niet als een baby. En het is nu eenmaal een feit dat het gaat om een levend wezentje.

Vanavond ben ik naar de film geweest. Twee vriendinnen werken voor een organisatie tegen human-trafficking. De film ging over illegale orgaanhandel/donaties en de opbrengsten gaan rechtstreeks naar de organisatie. Het was een interessante film en ik moet zeggen dat ik geschokt was. De film is er namelijk niet voor niets. Ze hebben deze film gemaakt om mensen bewust te maken van het feit dat dit de realiteit is. Mensen die worden gekidnapt en gevangengehouden om vervolgens vermoord te worden om een ander in leven te houden. Vreselijk. Het bizarre is dat het ook in gewone ziekenhuizen gebeurd. Echt heel bizar. Mocht je benieuwd zijn naar de film, als je googled op ‘Bypass movie South Africa’ kom je het vast wel tegen. Echt een aanrader.

Ik heb ondertussen wel veel geleerd van het land Zuid-Afrika. Het is een bijzonder land. Aan de ene kant kun je je afvragen wat er van dit land terecht moet komen. Van de andere kant is het ook een bloeiend land. Ik denk dat vooral de jeugd een groot en belangrijk verschil gaat maken. Onder de jeugd heerst niet zoveel apartheid meer en als ik naar de jeugd van de kerk kijk: wauw! Het is echt een voorrecht om met deze mensen op te mogen trekken. Hun passie voor God en daarmee ook voor hun naaste is prachtig om te zien. Ik geloof oprecht dat dezelfde jeugd, de Zuid-Afrikaanse jeugd, een verschil gaat maken.

Misschien is de titel van dit blog je opgevallen en vraag je je af: Wat is nu precies het goede nieuws? Nou, dat zal ik vertellen. Stiekem ben ik al een aantal weken druk bezig met kijken naar de mogelijkheden om weer terug te gaan naar Zuid-Afrika. En sinds gister is het eindelijk definitief: Ik ga over een ruime maand afscheid nemen van alle bijzondere mensen hier, maar niet voorgoed, want in september ga ik weer deze kant op! Ik heb de kans gekregen om (tijdens mijn studie) nog 3 maanden bij Choices te gaan werken